Leven wij in een illusie?

We leven in een illusie en creëeren onze eigen werkelijkheid. Hierbij gaan we uit van bepaalde verwachtingen. We zien structuren en patronen die in werkelijkheid niet bestaan of die in ieder geval minder belangrijk zijn dan de waarde die we er aan geven. We gedragen ons zoals anderen vinden dat het 'hoort'. Daar conformeren we ons aan en denken dat dat goed is. We gaan ervan uit dat wat we waarnemen 'de waarheid' is.

Dat is de enige manier waardoor we controle op het leven kunnen houden. Het leven is veel meer dan we kunnen bevatten, maar we houden ons krampachtig vast aan de dingen die we weten. Dat is vertrouwd en biedt ons houvast. Al het ander is bedreigend en dat verfoeien we. We verzetten ons tegen nieuwe ideeen en/of denkbeelden van anderen die onze eigen waarheid bedreigen: Als ik denk dat de aarde plat is, haal jij mijn totale geloofssysteem onderuit als jij zegt dat die rond is. Maar nog erger: wat als jij een ander Godsbeeld hebt of een ander idee over het hiernamaals? Als jij gelijk hebt, zou dat dan betekenen dat mijn eigen ideeën onjuist zijn? Dat kan toch niet! Dat tast mijn bestaansrecht aan. Dat ondermijnt de gedachten waar ik mijn leven op gebouwd heb.

We leven in een illusie. Ieder in zijn eigen illusie die geschapen is binnen het referentiekader waar je in bent opgegroeid. Wat jij geleerd hebt en ervaart als de waarheid, is voor jou de waarheid. Voor anderen kan dat totaal anders zijn. Dit is helaas de basis voor veel (wereld)conflicten.
We leven in een illusie. Jij, en anderen ook. Maar dat is geen doemscenario. Het is niet slecht te weten dat mensen de werkelijkheid scheppen vanuit hun gedachten. Het geeft je ook de kracht en de mogelijkheid de wereld te veranderen in de wereld die jij wilt. Overigens zonder dat anderen daar ook maar iets van hoeven te merken. Het is immers jouw focus; jouw waarneming. Door jouw waarneming en interpretatie van jouw waarneming te veranderen, kun je wonderen verrichten. Wonderen die jij ervaart en waar je niet eens met anderen over zou kunnen praten. Ze zullen het niet begrijpen. Het is immers jouw waarneming, jouw interpretatie, jouw illusie.

Zij leven in een andere illusie. Een illusie over zichzelf, over de wereld, over jou. Je zult met hen communiceren en zij met jou. Maar zullen ze jou helemaal begrijpen? Zul je hen begrijpen? Zien zij dezelfde kleuren als jij? Hebben zij dezelfde gevoelservaring? Misschien niet. We leven immers in een illusie.